Jak systemy do ciągłego monitorowania glikemii pomagają w walce z diabulimią
Termin diabulimia powstał od połączenia dwóch słów, ang. diabetes – cukrzyca oraz bulimia – jedno z zaburzeń odżywiania. Jest to niezwykle niebezpieczne schorzenie o podłożu psychicznym, które charakteryzuje się kompulsywnymi zachowaniami w obszarze żywienia. Dotyka ona osoby chorujące na cukrzycę typu 1. W większości są to nastolatki i młode kobiety. Diabetycy celowo zmniejszają dawkę lub zupełnie odmawiają przyjmowania insuliny, aby za cenę swojego zdrowia, a nawet życia, poprawić własny wygląd - utrzymać lub pozbyć się dodatkowych kilogramów. Należy pamiętać, że insulina to hormon anaboliczny, który odpowiada za gospodarkę węglowodanową, a jej niedobór skutkuje niedożywieniem organizmu (energia z pożywiania nie przenika do tkanek, ale jest wydalana z moczem).
Osoby dotknięte diabulimią nie są w stanie prowadzić prawidłowej kontroli cukrzycy. Ta niemoc nie wynika z braku wiedzy czy możliwości leczenia cukrzycy, ale z faktu zaburzenia psychicznego. Diabetyk z diabulimią jest tak bardzo skoncentrowany na swojej masie ciała, że problem cukrzycy schodzi na dalszy plan. Najczęstszym skutkiem odstawienia insuliny jest hiperglikemia, która może doprowadzić do rozwoju kwasicy ketonowej.
Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń odżywiania, diabulimia wymaga kompleksowej psychoterapii. Po przepracowaniu z terapeutą problemu zaburzenia, w ponownym nauczeniu się samokontroli cukrzycy bardzo pomocne bywają systemy do ciągłego monitorowania glikemii (CGM) tj. Dexcom G6. Dlaczego:
- osoba wychodząca z diabulimii musi na nowo nauczyć się zarządzać swoją cukrzycą, a CGM jej to ułatwia
- daje poczucie bezpieczeństwa np. podczas aktywności fizycznej -
źródło: Newseria
fot. Newseria
